هزار دشمنم ار می کنند قصد علاک     

                                                                      گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

مرا امید وصل تو زنده می دارد

                                                                     و گرنه هر دمم از هجر تست بیم هلاک

نفس نفس اگر از باد نشنوم بویت                      

                                                                   زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است                         وز پی دیدن او دادن جان کار من است

شرم از ان چشم سیه بادش و مژگان دراز                       هر که دل بردن او دید و در انکار من است

بنده طالع خویشم که درین قحط وفا                             عشق ان لولی سرمست خریدار من است

طلبه عطر گل و زلف عبیر افشانش                             فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است

شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود                                     نرگس او که طبیب دل بیمار من است

انکه در طرز غزل نکته بحافظ آموخت                                    یار شیرین سخن نادره گفتار من است

عشق جاودانه است شاید شکل آن تغییر کند اما جوهر یکی است.(وسان ون گوگ)

ای کاش دوستانمان به اندازه دشمنانمان ثابت قدم بودند.

مال از بهرآسایش عمر است نه عمر از بهر گرد کردن مال.(سعدی)

اگر بر روی آب خسی باشی و اگر بر هوا پری مگسی باشی دل به دست آر تا کسی باشی.(خواجه عبدالله انصاری)

مزیت باسوادان بر بی سوادان همانند برتری زندگان بر مردگان است.(ارسطو)

آزادی باده ای است که هزار تن آن را برای بدمستی می نوشند و یک تن برای سرمستی.(سعید نفسی)

در دنیا از دو راه می توان موفق شد یا از هوش خود یا از نادانی دیگران.(دابرویر)

هر اتفاق مهم و بزرگ ابتدا محال به نظر می آید.(کرلایل)

در گرفتاری ها و سختی ها باید فکر را به جنب و جوش درآورد نه اعصاب را.(سعید نفسی)

کار بشر این است که فردا را به امروز و امروز را به دیروز تبدیل می کند.

(شکسپیر)

عشق تنها گلی است که بی نیاز از فصول می روید وگل می دهد.(باتلر)

هرگز مپندارید که سکان عشق را می توانید بدست بگیرید و آن را هدایت کنید بلکه این عشق است که اگر شما را ارزشمند بیابد راهنمایی تان خواهد کرد.(جبران خلیل جبران)

آدم پرحرف تخم می پاشد و آدم خاموش درو می کند.(اقلیدوس)

زندگی پر از انتخاب است ما جراتش را نداریم.(باتلر)

ناامیدی نخستین گامی است که شخص به سوی گور برمی دارد.(ناپلئون)

تشخیص دادن عیوب خود خیلی بهتر از دیدن هنر خود است.(ویل کارنگی)

پنج چیز را قبل از پنج چیز غنیمت شمار :

جوانی را قبل از پیری

سلامتی را پیش از بیماری

بی نیازی را پیش لز تهی دستی

آسودگی را پیش از گرفتاری

وزندگی را پیش از مرگ.(حضرت محمد)

عشق آزادی محض است و هر پیوندی که آزادی را از بین ببرد عشق را از بین می برد.              

عشق معرفتی ملکوتی است که به انسان توانایی دیدن آنچه خدایان می بینند را می دهد.(جبران خلیل جبران)

دل به عشق یار بنهادیم و گفتیم الصلا

                                    تا ملک گوید صلا و حق بخواند الصلا

عود ما جز بر دل آتش نگرددنرم و راست

                            ما نهادیم و ملک میخواند و حق گفت الصلا (شائق)

از باغ می برند چراغانی ات کنند

تا کاج جشن های زمستانی ات کنند

یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ای ست که قربانی ات کنند(فاضل نظری)

 در میان اندیشه ها و انگیزه های زندگی جاری باش لیکن اندیشه ها و انگیزه های زندگی را در خود جاری مساز.(شائق)

وامانده ام .....وقتی می رسم که رفته است.(شائق)

شایسته ترین رهاوردم از این سفر برای تو ای یار مهربان صبوری است. (شائق)

آب سر بالا نمی رود و آتش سرازیر نمی سوزد

خاک جز به تعادل ساکن نمی شود وباد جز به پریشانی به پا نمی خیزد

و انسان به طبیعت سقوط می کند به غضب مدعی می شود و با وهم

گمراه می گردد امابه عقل اقرار می کند و به دل جاری می شود . (شائق)

هنرمندان دو دسته اند:گروهی مارا به خود می خوانند و گروهی به خود. (شائق)

در هر سکوت معنایی است ودر هر سخن نیز معنایی آنکه معنای سکوت را بداند از صاحب سکوت برتر وآنکه معنای سخن را نداند از صاحب سخن کمتر است.  (شائق)

پیری را دیدم سرگردان در مجلس لهو میان جمع رقاصان بدآهنگ می چرخید وجمع موزون آنان را برهم میزد حاضرین برآشفتند و من او را از جمع آنان به کناری کشیدم و گفتم:ای شیخ این فعلی است ناروا و به دور از منزلت شما

آهی کشید وگفت:عزیزی داشتم گرامی اما بی نهایت نادان او را یاری بود از این قماش روزی به نیرنگی متفق شدند و او را گم کردم از این رو در پی عزیزم با اهل این مجالس سر می کنم.(شائق)

من ایمان دارم که تکلیفم مرا تربیت خواهد کرد.(شائق)

خورشید بر دل باورداران می تابد.(شائق)

در مزرعه آفتاب گردان به یقین در یافتم که همه پنجره ها رو به آفتابند.

(شائق)

تا بدان جا از کینه و حسادت و طبیعتت دور شو که جسمت را به روحت حمل کنی تا اگر به سهو پای بر موری نهادی سنگینی ات او را نیازارد.(شائق)

سه تن در سه چیز غرق شدند:

قارون در خاک

فرعون در آب

و محمد(ص) در نور(شائق)

اگر آسمان نبود پرنده بودن را چه کسی معنا می کرد؟

اگر آب نبود ماهی بودن را چه کسی معنا می کرد ؟

اگر خاک نبود افتادگی را چه کسی معنا می کرد؟

اگر خدا نبود حقیقتم را چه کسی معنا می کرد؟(شائق)

از ابراهیم ادهم پرسیدند: از چه می گریزی؟ گفت شیطان در تعقیب من است تا گنج گرانبهایی را که در آغوش گرفته ام بدزدد.آن گنج دین من است.از این شهر به آن شهر و از این سرکوه به آن سرکوه می گریزم تا مگر به کمک ایمان از گزند شیطان محفوظ بمانم و گنجی را که در آغوش دارم سالم از دروازه مرگ بیرون ببرم.(تذکره اولیاء)

هر چه در تصویر خود بهتر نگاه انداختم

بیشتر آیینه را در اشتباه انداختم

زندگی تصویر بود ای عمر برگردان به من

سنگ هایی را که در مرداب و ماه انداختم

عشق با من نابرادر بود چون عاقل شدم

یوسف خود را به دست خود به چاه انداختم

تا دل پرهیزگارم را ببینم توبه کار

با شعف خود را در آغوش گناه انداختم

سر برون آوردم از مرداب رو برآفتاب

چون حباب از شوق آزادی کلاه انداختم(فاضل نظری)

تو می دانی که من

از میان همه نعمت های این جهان

آن چه رابرگزیده ام و دوست می دارم تنهایی است.

این نگهبان سکوت

شمع جمعیت تنهایی

راهب معبد خاموشی

حاجب درگه نومیدی

سالک راه فراموشی ها

چشم بر راه پیامی پیکی

گرمی بازوی مهری نیست

خفته در سردی آغوش پر آرامش یاس

که نه بیدار شود از نفس گرم امید

سر نهاده است به بالین شبی

که فریبش ندهد عشوه خونین سحر

ای پرستو که پیام آور فروردینی

بگریز از من از من بگریز

باغ پژمرده پامال زمستان ها

چشم بر راه بهاری نیست.

گرد آشوبگر خلوت این صحرا

گرد بادی است سیه

گرد سواری نیست...

تو می دانی که من

از میان همه نعمت های این جهان

آن چه رابرگزیده ام و دوست می دارم تنهایی است.

این نگهبان سکوت

شمع جمعیت تنهایی

راهب معبد خاموشی

حاجب درگه نومیدی

سالک راه فراموشی ها

چشم بر راه پیامی پیکی

گرمی بازوی مهری نیست

خفته در سردی آغوش پر آرامش یاس

که نه بیدار شود از نفس گرم امید

سر نهاده است به بالین شبی

که فریبش ندهد عشوه خونین سحر

ای پرستو که پیام آور فروردینی

بگریز از من از من بگریز

باغ پژمرده پامال زمستان ها

چشم بر راه بهاری نیست.

گرد آشوبگر خلوت این صحرا

گرد بادی است سیه

گرد سواری نیست...(دکتر شریعتی)

عده ای دائم می نالند که گل سرخ خار دارد ما باید شاد باشیم که خار ها گل

دارند..

.